Bir gün bir yerde bulduğum bir cadı şapkası yüzünden oldu her şey.
Haftalarca kafamda cadı şapkasıyla dolanıp durduktan sonra da ismim 'cadı' kaldı.
Önceki lakabımla birleştirilince Cadı Jedi oldu hatta.
Günlüğüme çizdiğim cadı şapkalı resim ise dönüştü ve imgem haline geldi ki o atölyemizin logosu şu anda.
Yıllar geçti; yaşanılan yerler değişti ve cadı bir gün bir köye yerleşti. Bu köy bildiği yerlerden çok farklı bir yerdi. Taş duvarlı sokaklarında geçmişin hayaletleri gezerdi. Ufku göremezdin bu köyde; geceleri sis çöker güneşi görene kadar da gitmezdi. Eğer saygı duyulursa oradaki topraklara, o köy iyi bir hoca olurdu. Bağımlı olunursa ise kayıp olunurdu.
İşte bu köyde 'cadı' büyüdü. Atölyedeki bahçede pişirimden çıkan dumanları; doğruyu söylediğimde çıkan kargaşa ile birleştirenler 'büyücü' sıfatını uygun gördüler ve isim böylecene 'büyücü' kaldı.
Atölyeye her gelen ise toprak ile çalışırken oradan bir öğreti kazandı. Herkes neyi farketmesi gerekiyorsa onu aldı. Bizler ise toprak ile öğrendik; farkettik; hayatımıza ivme kattık ve bu yolda da devam ediyoruz. Yoldaki öğretilerimizi de bir zamandır sosyal medya gönderilerinden paylaşıyorduk. Artık daha kapsamlı bir biçimde buradan da
sizlerle paylaşmaya devam ediyoruz.